Druga wojna światowa rozpoczęta niemiecką napaścią 1 września 1939 r. była największą katastrofą w dziejach Polski. Jej skutkiem były olbrzymie straty w ludności cywilnej oraz niepowetowane zniszczenia dóbr kultury.
Kraj wyłonił się z niej w innym kształcie terytorialnym, ustrojowym i demograficznym.
Dlatego w 83 rocznicę wybuchu II wojny światowej uczniowie naszej szkoły odwiedzili pomniki pamięci ofiar tej okropnej wojny.
Ze spuszczoną głową powoli
idzie żołnierz z niemieckiej niewoli.
Dudnią drogi, ciągną obce wojska,
a nad nimi złota jesień polska.
Usiadł żołnierz pod brzozą u drogi,
opatruje obolałe nogi.
Jego pułk rozbili pod Rawą,
a on bił się, a on bił się krwawo,
szedł z bagnetem na czołgi żelazne,
ale przeszły, zdeptały na miazgę.
Pod Warszawą dał ostatni wystrzał,
potem szedł. Przez ruiny. Przez zgliszcza.
Jego dom podpalili Niemcy
A on nie ma broni, on się nie mści…
Hej! ty, brzozo, hej ty brzozo-płaczko,
smutno szumisz nad jego tułaczką,
opłakujesz i armię rozbitą
i złe losy, i Rzeczpospolitą…
Siedzi żołnierz ze spuszczoną głową,
zasłuchany w tę brzozową skargę,
bez broni, bez orła na czapce,
bezdomny na ziemi – matce.
Władysław Broniewski „Żołnierz polski”
